Yazan: Necmi Gürsakal
Bursa, 2025 – Dora Yayınları
İnsanın varoluşsal yalnızlıkla yüzleşmesi ve teknolojinin giderek artan etkisi arasında gidip gelen bir dünya, Necmi Gürsakal’ın Makine ve Yalnızlık Öyküleri adlı eserinde derinlemesine işleniyor. Bu kitap, bir yandan içsel yalnızlıkla baş etmeye çalışan insanların mücadelesini, diğer yandan ise teknolojinin ve makinelerin hayatımıza dahil olmasının yarattığı yeni yalnızlık biçimlerini sorguluyor. Necmi Gürsakal, yalnızlık ve makine temalarını birbirinden farklı öykülerle harmanlayarak, çağımızın en önemli toplumsal ve bireysel sorunlarına ışık tutuyor.
Yalnızlık ve İnsan Olma Hali
Kitap, iki ana bölümden oluşuyor: Yalnızlık ve Makine. İlk bölüm olan Yalnızlık, insanın içsel yalnızlıkla yüzleşmesini, hayatta kalma mücadelesini ve toplumla olan kopukluğunu derinlemesine inceliyor. Gürsakal, bu bölümde yalnızlık kavramını çağdaş dünyanın en acil sorunlarından biri olarak ele alıyor. Bu bölümde yer alan 19 öykü, yalnızlığın farklı biçimlerini ve insanın bu yalnızlıkla başa çıkma çabalarını çok katmanlı bir şekilde sunuyor.
Kitabın açılış öyküsü, “Yalnızlığın Muzaffer Batı Cephesi Komutanı”, baş karakterin yalnızlığını YALNIZLIK BAKANLIĞI makineleriyle paylaşmak zorunda kaldığı, ancak insan kalma kararlılığıyla makinelerle mücadele eden bir bireyi anlatıyor. Bu hikaye, yalnızlık temasını etraflıca işlerken, insanın içsel dünyasıyla makineler arasındaki derin çatışmayı gözler önüne seriyor. Gürsakal, bu öyküde yalnızlığın, insanın hayatta kalma ve kendi kimliğini koruma çabasıyla nasıl daha da derinleşebileceğini vurguluyor.
Bursa’da Bir Yalnızlık İzinde
Öykülerin birçoğunda, Peker Bursa’nın tarihi ve kültürel dokusunu bir arka plan olarak kullanıyor. “Kül”, “Mahfelin Kedileri” ve “Mutaf Hilmi Beyin Rüyası” gibi öykülerde, Bursa’nın geçmişi ile bugünü arasındaki geçişleri yaparak, şehrin hem fiziksel hem de duygusal dokusuna dokunuyor. Bu öyküler, şehirdeki yalnızlıkla mücadele eden karakterlerin içsel yolculuklarına tanıklık ediyor. Gürsakal, Bursa’nın Alemdar, Merinos, Tahtakale ve Kapalıçarşı gibi semtlerinde dolaşırken, her köşe başında okuyucuya insanın yalnızlığı ve toplumla olan ilişkisi üzerine yeni sorular bırakıyor.
“Tuhaf Bir Cenaze Merasimi” adlı öyküde, kelimelerin kayboluşa karşı verdikleri mücadele, yalnızlık ve iletişimsizlik teması etrafında şekilleniyor. Burada, zamanın hızla geçişi ve bu geçişin insana yüklediği melankoli anlatılıyor. Gürsakal’ın dilindeki naiflik ve derinlik, bir yandan zamanın akışını sorgularken, diğer yandan insanın yaşadığı çağda nasıl bir yalnızlık içinde olduğunu felsefi bir bakış açısıyla ele alıyor: “Zamanı hiç anlamıyorum, dereden akan sudan bile daha hızlı akıyor zaman.” Bu ifade, modern dünyanın hızına ayak uydurmanın ne kadar zor olduğunu ve insanın zamanla savaşıyormuş gibi hissettiğini çok güçlü bir şekilde yansıtıyor.
Makine ve İnsan Arasındaki İnce Çizgi
Kitabın ikinci bölümü Makine, teknolojinin insan ruhunu nasıl şekillendirdiğini ve onu nasıl dönüştürdüğünü sorguluyor. Bu bölümde, Necmi Gürsakal insan ve makine arasındaki ilişkiyi, yapay zekanın yükselişiyle birlikte daha da karmaşıklaşan bir bağ olarak ele alıyor. “Biz mi makineye hükmediyoruz, yoksa makine mi bizi yazıyor?” sorusuyla başlayan bu bölüm, insanın teknolojiyle iç içe geçmiş bir dünyada kendini kaybetme tehlikesini gündeme getiriyor.
“Kızım ve Makine” öyküsünde, tedavi amacıyla androidleşmiş bir kızın, evdeki robota aşık olma durumu üzerinden insan ve makine arasındaki derin duygusal bağ sorgulanıyor. Necmi Gürsakal, teknolojinin insan hayatındaki yerinin giderek daha belirgin hale geldiği bir dünyada, duygusal ve insanî ilişkilerin yeniden şekillendiğine dikkat çekiyor. Bu hikaye, insanın makinelerle olan ilişkisini, onun yaşamını nasıl dönüştürdüğünü ve bu değişim karşısında insanın nasıl bir tutum sergilemesi gerektiğini sorguluyor.
Sahte İşler ve Gelecekten Gelen Uyarı
Kitabın dikkat çeken öykülerinden biri olan “Sahte İşler Mezarlığı”, yapay zekanın iş gücünü nasıl dönüştürdüğünü ve işsiz bırakılan insanların hayatta kalma mücadelesini anlatıyor. Burada, Peker modern toplumun, yapay zekanın gücünü nasıl kullanmaya başladığını ve insanın bu değişim karşısında varlığını nasıl sürdürebileceğini sorgulayan bir bakış açısı sunuyor. Teknolojinin insan hayatındaki rolü, iş gücü piyasasındaki değişim ve sosyal yapılar üzerindeki etkisi üzerine derin bir analiz yapıyor.
İnsan ve Makine Arasındaki İnce Sınır
Gürsakal, kitabın sonunda, insan ve makine arasındaki ince sınırda yürüyen bir düş yolculuğuna çıkarıyor okuyucusunu. Öykülerinin her birinde, insanın makinelerle olan ilişkisini, yalnızlığını, zamanla olan mücadelesini ve bu iki tema arasındaki dengeyi derinlemesine hissediyorsunuz. Necmi Gürsakal, yalnızlığın derinliğine inmeyi başarıyor ve aynı zamanda makinelerin hayatımıza kattığı yeni yalnızlık biçimlerini de gözler önüne seriyor.
Felsefi Derinlik ve Modern Dünyaya Dair Sorgulamalar
Necmi Gürsakal, Makine ve Yalnızlık Öyküleri adlı eserinde, teknolojinin insan hayatındaki rolünü, insanın içsel yalnızlıkla mücadelesini ve bu ikisinin birbirini nasıl etkilediğini büyük bir ustalıkla işliyor. Kitap, sadece bir hikâye kitabı olmanın ötesinde, zamanın ve değişimin derin bir felsefi incelemesini sunuyor. Gürsakal, okuyucusunu hem duygusal hem de entelektüel bir yolculuğa çıkartarak, yalnızlık, teknoloji, zaman ve insanlık üzerine düşündürücü bir bakış açısı kazandırıyor.
Kitabın kapağı, yapay zeka görüntüleme modeli nano Banana ile tasarlanmış ve bu tasarım, insan ile makine arasındaki ince ilişkiyi simgeliyor. Necmi Gürsakal’ın dilindeki naiflik ve derinlik, okuyucuyu sadece öykülerin içine çekmekle kalmıyor, aynı zamanda içinde yaşadığımız dünyayı sorgulamaya da davet ediyor.
Sonuç olarak, Makine ve Yalnızlık Öyküleri, teknolojinin yükselişi ve insanın içsel yalnızlığı arasındaki derin ilişkiyi etkileyici bir şekilde anlatan bir başyapıt olarak karşımıza çıkıyor. Necmi Gürsakal, bu eserinde modern dünyayı ve bireyin bu dünyadaki yerini sorgularken, okuyucusuna insan ve makine arasındaki ince çizgide ilerleyerek kendini keşfetme fırsatı sunuyor.
